De Hoeksteen
Winnaars Mie Moors Memorial 2022
Toen eindelijk weer het Zokifeest mocht plaatsvinden, bleek wel dat de deelnemers niet konden wachten om weer een feestje te vieren. Ze bleven ook veel langer hangen dan gewoonlijk. Dat kwam misschien ook wel, omdat hun vaste ‘honk’ tijdens deze middag verrast werd met de MIE MOORS MEMORIAL. Onze hoogste plublieksaward werd aan de Hoeksteen uitgereikt omdat zij aal zo vele jaren, voor toch wel eigenwijze doelgroep, activiteiten en gezelligheid blijven organiseren. Sterker nog, in 2022 vieren ze ook hun 50-jarig jubileum en vandaar dat ons cadeautje des te toepasselijker was. Iedereen feliciteerde de bestuursleden enthousiast en het feestje barstte lekker uit zijn voegen!
De Hoeksteen
2022
2021
May Schenning - Lemmens
Toon Daniëls
2020
2019
Els Antonise
Koninklijke harmonie l'union
2018
2017
Dhr. Sjef van Rooij
Dhr. Jan Wagemakers
2016
2015
Dhr. Johan Pijnenburg
Algemeen Belang Bladel
2014
2013
Dhr. Toon Schellekens
Mevrouw Anneke van Bommel
2012
2011
Dhr. Huub Janssen
Stichting Hulp in Nood
2010
2009
Mevr. Rosemarie Vermeulen
Carnavalsvereniging "De Bunstèkers"
2008
2007
Dhr. Kees Jansen
Marietje en Kees van de Voort
2006
2005
Dhr. Wim Spijker
Dhr. Jan van Overbeek
2004
2003
Mevr. B. Eshuis-Koopmans
Dhr. Jef van Sambeeck-sr
2002
2001
Toneelvereniging "Het Kameleon"
Dhr. Toon van Gompel
2000
1999
Dhr. Swiet van Rossum
Dhr. Harrie Panken
1998
1997
Dhr. Jef Krekels
Dhr. Jan van de Ven
1996
1995
Dhr. Toos en Ton Kierkels (Carillon)
Dhr. Jan Vissers
1994
1993
Mevr. Trees Cox-Maandonks
De Nieuwe Pazzop
1992
1991
Dhr. Gust Klessens
Dhr. Antoon van Rooy
1990
1989
Mevr. Door van Lierop-Verdonschot
Dhr. Frans Roymans
1988
1987
Dhr. Piet van Sambeeck
Stichting Zomerfeesten
1986
De Historie
Mie Moors kwam uit Eersel. Zij was daar geboren in 1872. Ver in de omtrek stond ze bekend als een wakkere en bijdehandse koopvrouw. Ze dreef een handeltje in eieren, kippen, konijnen, jonge bokken en zo al meer. Darmee bezocht ze geregeld de markten. Naar Eindhoven ging ze met de stoomtram, maar naar Tilburg mocht ze met de vrachtrijder Jan Dijkmans meerijden. Dan kon je haar wel een achter op de vrachtwagen zien tronen, vastgebonden, boven op manden en pakken. Ja, de negotie zat er bij Mie diep in. Naar het schijnt was ze in haar jonge jaren een knappe meid. Dat zal Martinus van Poppel ook wel gedacht hebben, toen hij met haar in 1897 te Bergeyk trouwde.
Er volgden meer
Toen van Poppel het tijdelijke met het eeuwige verwisselde, nam Mie haar tweede man, de weduwnaar Peter Johannes Das. Ze trouwde te Bladel in 1906. Toen ook haar tweede man kwam te overlijden, daagde er een derde op: Antonie Schepens uit Lage Mierde, die met zijn hondenkar wat handel dreef. Dit huwelijk wer in 1909 in Bladel ingezegend. Maar ook Antonie legde er na een tijdje het bijltje bij neer. Maar Mie kon waarschijnlijk niet tegen de eenzaamheid en in 1923 bracht een Hendricus van den Oever haar voor de vierde keer naar het altaar. Dat gebeurde weer in Bladel. Kort daarop kreeg Mie een kleine inzinking, zodat de mensen al zeiden: van den Oever zal deze keer Mie overleven! Maar het was weer anders beschikt: Mie kwam er weer bovenop en van den Oever ging de weg op van zijn voorgangers.
D'n vijfde
Nu zal men misschien denken dat Mie verzadigd was na al die mannen. Maar nee hoor! Als was ze reeds op tamelijk hoge leeftijd, haar aantrekkingskracht was nog sterk genoeg om de schoenmaker Theodorus Josen in haar netten te strikken. Hij was de vijfde bruidegom die bij Mie in het huisje op de akker achter de kerk introk. Dat gebeurde in 1939. In die tijd deed in het dorp een mooie slagzin de ronde: “Van Poppel, voer den Das, met het Scheepje naar de Oever, waar Josen stond te wachten”.
Zeldzaam mooi feest
Toe Mie Moors 90 jaar werd, zette de buurt hen netjes in de bloemen. Een hele stoet belangstellende, met aan het hoofd burgemeester Ballings en het muziekgezelschap “L’Union”, kwamen de feestelingen feliciteren. Het Eindhovens Dagblad heeft toen ook een mooie foto van Mie en haar man gepubliceerd en een artikel aan dit feest gewijd. Het was een zeldzaam feest. Iedereen liep rond het huisje om toch maar een foto te kunnen maken. Ik heb horen zeggen dat Kapelaan de Koning van Mie het voorrecht heeft gekregen om haar van dichtbij te mogen fotograferen. Hij heeft daar toen nog een mooie reeks dia’s van gemaakt.
Theodorus Josen mogen we wel een compliment geven omdat hij altijd goed voor Mie heeft gezorgd. Misschien lag het ook wel daaraan dat zij het geluk hebben gehad om samen hun zilveren bruiloft te kunnen vieren. Wie had dat ooit kunnen denken! Toen Mie met hem trouwde was ze 67 jaar en Josen was haar vijfde man. Een tijdje daarna, de twaalfde mei 1965, is Mie gestorven. Ze was bijna 93 jaar.
Josen is toen weer naar zijn kinderen gegaan, die ergens in de buurt van Tilburg wonen. Maar de naam Mie Moors leeft nog voort in de Kempen. Zij heeft een goede klank en menige anekdote is eraan verbonden.