De Hoeksteen

Winnaars Mie Moors Memorial 2022

Toen eindelijk weer het Zokifeest mocht plaatsvinden, bleek wel dat de deelnemers niet konden wachten om weer een feestje te vieren. Ze bleven ook veel langer hangen dan gewoonlijk. Dat kwam misschien ook wel, omdat hun vaste ‘honk’ tijdens deze middag verrast werd met de MIE MOORS MEMORIAL. Onze hoogste plublieksaward werd aan de Hoeksteen uitgereikt omdat zij aal zo vele jaren, voor toch wel eigenwijze doelgroep, activiteiten en gezelligheid blijven organiseren. Sterker nog, in 2022 vieren ze ook hun 50-jarig jubileum en vandaar dat ons cadeautje des te toepasselijker was. Iedereen feliciteerde de bestuursleden enthousiast en het feestje barstte lekker uit zijn voegen!

De Hoeksteen

2022

2021

May Schenning - Lemmens

Toon Daniëls

2020

2019

Els Antonise

Koninklijke harmonie l'union

2018

2017

Dhr. Sjef van Rooij

Dhr. Jan Wagemakers

2016

2015

Dhr. Johan Pijnenburg

Algemeen Belang Bladel

2014

2013

Dhr. Toon Schellekens

Mevrouw Anneke van Bommel

2012

2011

Dhr. Huub Janssen

Stichting Hulp in Nood

2010

2009

Mevr. Rosemarie Vermeulen

Carnavalsvereniging "De Bunstèkers"

2008

2007

Dhr. Kees Jansen

Marietje en Kees van de Voort

2006

2005

Dhr. Wim Spijker

Dhr. Jan van Overbeek

2004

2003

Mevr. B. Eshuis-Koopmans

Dhr. Jef van Sambeeck-sr

2002

2001

Toneelvereniging "Het Kameleon"

Dhr. Toon van Gompel

2000

1999

Dhr. Swiet van Rossum

Dhr. Harrie Panken

1998

1997

Dhr. Jef Krekels

Dhr. Jan van de Ven

1996

1995

Dhr. Toos en Ton Kierkels (Carillon)

Dhr. Jan Vissers

1994

1993

Mevr. Trees Cox-Maandonks

De Nieuwe Pazzop

1992

1991

Dhr. Gust Klessens

Dhr. Antoon van Rooy

1990

1989

Mevr. Door van Lierop-Verdonschot

Dhr. Frans Roymans

1988

1987

Dhr. Piet van Sambeeck

Stichting Zomerfeesten

1986

De Historie

Mie Moors kwam uit Eersel. Zij was daar geboren in 1872. Ver in de omtrek stond ze bekend als een wakkere en bijdehandse koopvrouw. Ze dreef een handeltje in eieren, kippen, konijnen, jonge bokken en zo al meer. Darmee bezocht ze geregeld de markten. Naar Eindhoven ging ze met de stoomtram, maar naar Tilburg mocht ze met de vrachtrijder Jan Dijkmans meerijden. Dan kon je haar wel een achter op de vrachtwagen zien tronen, vastgebonden, boven op manden en pakken. Ja, de negotie zat er bij Mie diep in. Naar het schijnt was ze in haar jonge jaren een knappe meid. Dat zal Martinus van Poppel ook wel gedacht hebben, toen hij met haar in 1897 te Bergeyk trouwde.

Er volgden meer

Toen van Poppel het tijdelijke met het eeuwige verwisselde, nam Mie haar tweede man, de weduwnaar Peter Johannes Das. Ze trouwde te Bladel in 1906. Toen ook haar tweede man kwam te overlijden, daagde er een derde op: Antonie Schepens uit Lage Mierde, die met zijn hondenkar wat handel dreef. Dit huwelijk wer in 1909 in Bladel ingezegend. Maar ook Antonie legde er na een tijdje het bijltje bij neer. Maar Mie kon waarschijnlijk niet tegen de eenzaamheid en in 1923 bracht een Hendricus van den Oever haar voor de vierde keer naar het altaar. Dat gebeurde weer in Bladel. Kort daarop kreeg Mie een kleine inzinking, zodat de mensen al zeiden: van den Oever zal deze keer Mie overleven! Maar het was weer anders beschikt: Mie kwam er weer bovenop en van den Oever ging de weg op van zijn voorgangers.

D'n vijfde

Nu zal men misschien denken dat Mie verzadigd was na al die mannen. Maar nee hoor! Als was ze reeds op tamelijk hoge leeftijd, haar aantrekkingskracht was nog sterk genoeg om de schoenmaker Theodorus Josen in haar netten te strikken. Hij was de vijfde bruidegom die bij Mie in het huisje op de akker achter de kerk introk. Dat gebeurde in 1939. In die tijd deed in het dorp een mooie slagzin de ronde: “Van Poppel, voer den Das, met het Scheepje naar de Oever, waar Josen stond te wachten”.

Zeldzaam mooi feest

Toe Mie Moors 90 jaar werd, zette de buurt hen netjes in de bloemen. Een hele stoet belangstellende, met aan het hoofd burgemeester Ballings en het muziekgezelschap “L’Union”, kwamen de feestelingen feliciteren. Het Eindhovens Dagblad heeft toen ook een mooie foto van Mie en haar man gepubliceerd en een artikel aan dit feest gewijd. Het was een zeldzaam feest. Iedereen liep rond het huisje om toch maar een foto te kunnen maken. Ik heb horen zeggen dat Kapelaan de Koning van Mie het voorrecht heeft gekregen om haar van dichtbij te mogen fotograferen. Hij heeft daar toen nog een mooie reeks dia’s van gemaakt.

Theodorus Josen mogen we wel een compliment geven omdat hij altijd goed voor Mie heeft gezorgd. Misschien lag het ook wel daaraan dat zij het geluk hebben gehad om samen hun zilveren bruiloft te kunnen vieren. Wie had dat ooit kunnen denken! Toen Mie met hem trouwde was ze 67 jaar en Josen was haar vijfde man. Een tijdje daarna, de twaalfde mei 1965, is Mie gestorven. Ze was bijna 93 jaar.

Josen is toen weer naar zijn kinderen gegaan, die ergens in de buurt van Tilburg wonen. Maar de naam Mie Moors leeft nog voort in de Kempen. Zij heeft een goede klank en menige anekdote is eraan verbonden.